Ik zat na vele jaren weer eens op het Rapenburg in Leiden. Omdat ik juist een leuk gesprek met perspectief achter de rug had, maar wel de lunch had overgeslagen, besloot ik mezelf te trakteren op iets te eten en een biertje bij Barrera. Daar kwam ik vroeger ook geregeld.
Het was goed weer en buiten waren de meeste tafeltjes bezet, maar er was nog een plaatsje voor mij vrij. Links van mij zat een wat oudere vrouw met een wat jongere man, wellicht haar zoon, beiden met een glas Palm. Rechts zat een stel dat waarschijnlijk uit het buitenland kwam, ik gok Japan. Wat zij dronken kan ik mij niet herinneren.
Ik bestelde een "Rapenburger" (wat te eten) en een "Chouffe" (wat te vieren). Het bier kwam snel, de burger liet even op zich wachten en dat is natuurlijk een goed teken. Toen korte tijd later de hamburger op mijn tafeltje was gezet, sprak de vrouw aan de tafel links van mij mij aan en zei: "Pas op voor de mee ..."
Op dat moment gilden de Japanners en scheerde er een gigantische meeuw recht op mijn hamburger af. Het was uitsluitend aan de alertheid van de zoon te danken dat deze er niet met mijn eten vandoor ging. Zoon schoot als uit een boog overeind en had de meeuw bijna te pakken. "Teringbeesten."
"Jeetje", zei ik, "ik kwam hier vroeger toch regelmatig, maar zo iets heb ik nog nooit meegemaakt."
"Ja meneer," zei de vrouw, "de meeuwen van nu zijn niet meer die lieve bedeesde meeuwen van vroeger."
Na deze initiële aanval volgde er nog enkele, die alle door zoon af werden afgeslagen. Toen ik bijna de laatste hap nam, kwam de meeuw weer, schoot de zoon weer uit zijn stoel en gooide dit keer zijn bier naar de meeuw. De meeuw werd ermee verjaagd, maar wat opstijgt zal ook weer neerdalen, dus zat ik binnen een tel in een Belgische bierregen.
"Wat doe je nou?" vroeg moeder.
"Vuile kankerbeesten!" En daarmee was voor zoon de kous af.
P.S.
Ik vind de cartoons van Gummbah meestal ronduit vervelend, maar deze uit de Volkskrant van 11 september 2015 is in dit kader toch wel erg leuk.